کلام معصومین
ادعيه مأثوره هر يك مقامى از مقامات انشائى و علمى ائمه دين اند، لطائف شوقى و عرفانى، و مقامات ذوقى و شهودى كه در ادعيه نهفته اند در روايات وجود ندارند، زيرا در روايات مخاطب مردم اند و با آنان به فراخور عقل و فهم و ادراك و معرفتشان سخن مى گفتند نه هر چه كه گفتنى بود، اما در ادعيه و مناجات ها با جمال و جلال مطلق و محبوب و معشوق حقيقى به راز و نياز بودند، لذا آنچه در نهان خانه سر و نگار خانه عشق و بيت المعمور ادب داشتند به زبان آوردند.
و ديگر استفاده هائى كه از حديث مذكور مى شود اين كه معصوم در يك روايت در موضوعى با سائلى به مقدار عقلى او بيانى دارد و چه بسا كه وى را در ورود و اقتحام بدان نهى مى فرمايد، ولى شخص ديگر را به فحص و تحقيق در پيرامون آن تهييج و تشويق مى فرمايد. بلكه چه بسا در سؤال شخصى ابتداء جوابى به اجمال مى فرمايد و چون سائل الحاح در جواب تفصيلى آن مى نمايد جواب به شرح و تفصيل مى شنود.
منبع: ولایت تکوینی