راه رفتن روی آب

جناب ثقة الاسلام كلينى در كتاب شريف اصول كافى از امام صادق عليه السلام روايت فرموده است كه:

شخصى همراه حضرت عيسى عليه السلام بود تا به دريا رسيدند و با حضرت بر روى آب راه مى رفتند و از دريا مى گذشتند. اين جانى است كه در آب تصرف مى كند، اين همان جان است كه مرده را زنده مى كند، و ابراء اكمه و ابرص مى نمايد و جانهاى مرده را زنده مى كند و حيات مى دهد، و هر كسى كه به تعليم معارف حقه نفوس را احياء مى كند عيسوى مشرب است آن شخص كه ديد بر روى آب مثل زمين هموار عبور مى كنند. در عين عبور به اين فكر افتاد كه حضرت چه مى گويد و چه مى كند كه بر روى دريا اينگونه راه مى رود ديد حضرت مى گويد بسم الله، از روى عُجب به اين گمان افتاد كه اگر خودش از تبعيت كامل بيرون آيد و مستقلا بسم الله  بگويد مانند حضرت مى تواند بر آب  بگذارد، از كامل بريدن همان و غرق شدن همان، استغاثه به حضرت روح الله نمود، آن جناب نجاتش داد.

در روايت دارد كه آن شخص، قصير بود، حضرت عيسى پس از آنكه او را از غرق نجات داد به او فرمود: ما قلت يا قصير؟ قال قلت هذا روح الله يمشى على الماء و انا أمشى على الماء فدخلنى من ذلك عجب، فقال له عيسى: لقد وضعت نفسك فى غير الموضع الذى وضعك الله فيه فمقتك الله على ما قلت فتب الى الله عزوجل مما قلت، الحديث.

آن بسم الله در آب تصرف مى كند كه از جان برخيزد و گرنه از صرف تلفظ بدان و لقلقه زبان تصرفات تكوينى صورت نمى گيرد.

 گر انگشت سليمانى نباشد

چه خاصيت دهد نقش نگينى

البته زبان هم بايد از ذكر الله بهره اى داشته باشد، چنانكه سمع را هم از شنيدن حقائق و معارف  حظى است و بصر هم براى خود حظى دارد، ولى عمده همانست كه گفته ايم.

منبع: ولایت تکوینی