از حق متعال جز خیر و نیکی نیاید و شرور از ماست.
((ما اصابک من حسنه فمن الله و مااصابک من سیئه فمن نفسک.)) معنی آیه نه این است که انسان در معاصی به حول و قوت و قدرت خود انجام میدهد که خداوند را از سلطان و اقتدارش بیرون ببرد و دیگری را در ملک او فاعل مستقل بداند، که (( قل کل من عندالله)). در بیان این نکته ی باریک به تمثیلی اکتفا می کنیم :
خورشید به دیوار می تابد، دیوار روشن می شود و می گوید من روشنم،چون خورشید به او تابید سایه دار شد و می گوید سایه دارم. نور دیوار اگر چه به دیوار انتساب دارد که می گوییم دیوار روشن است، در حقیقت نور و روشنایی از آن خورشید است. این حسنه است که ((ما اصابک من حسنه فمن الله)) که اولا و بالذات نور از آنِ خورشید است و ثانیا و بالعرض به دیوار انتساب دارد. ولی سایه ی دیوار بالعکس، که خورشید سایه ندارد و بالذات سایه نداد و سایه از آنِ دیوار است. هرچند اگر خورشید بر دیوار نمی تابید ، دیوار سایه نمی داد. خورشید اولا و بالذات به دیوار سایه نداده است بلکه نور به دیوار داده است و سایه از دیوار پدید آمده است. آن سایه سیئه است (( و ما اصابک من سیئه فمن نفسک)).
پیدایش شرور را در خلق این چنین بدان که از خیر محض جز نیکویی نیاید. (( قل اعوذ برب الفلق * من شر ما خلق )) .
منبع : نامه ها و برنامه ها