عجب احوال دلها گونه گون است

بيا بنگر كه دلها چند و چون است

دلى چون آفتاب پشت ابر است

دلى مرده است و تن او را چو قبر است

دلى روشن تر از آب زلال است

دلى تيره تر از روى ذغال است

دلى استاره و ماه است و خورشيد

دلى خورشيد او را هم چو ناهيد

دلى عرش است و ديگر فوق عرش است

كه فوق عرش را عرشت چو فرش است

دلى همواره با آه و انين است

دلى هم چو تنور آتشين است

دلى چون كوره آهنگران است

دلى چون قله آتش فشان است

دلى افسرده و سرد است چون يخ

سفر دارد ز مبرز تا به مطبخ ‌

ز مطبخ باز آيد تا به مبرز

جز اين راهى نه پيموده است يك گز