كلينى ، صاحب كافى ، و غير او از آن روايت مى كنند، آن جناب در بصائر به اسنادش از مفضل ، از امام صادق (عليه السلام ) چنين روايت كرده است : قال مثل روح المومن و بدنه كجوهره فى صندوق اذا اخرجت الجوهره منه طرح الصندوق و لم يعبابه ، و قال ان الارواح لاتمازج البدن و لاتواكله و انما هى كلل للبدن محيطه به

يعنى (( مثل روح مومن و بدنش مانند دانه گوهرى در صندوق است ، هر گاه آن را از صندوق بيرون برند صندوق به كنار انداخته مى گردد و بدان اعتنايى نمى شود )) و امام فرمود: (( ارواح با بدن آميخته نيستند و كار بدن را به خودش وا نمى گذارند، و همانا كه ارواح براى بدن كله هاى محيط به آن اند. ))
چنانكه در اين حديث ملاحظه مى فرماييد، امام روح و بدن را به دانه گوهر و صندوق مثل زده و تشبيه كرده است . اين گونه تعبيرات براى تقريب اذهان به حقايق واقعى اشياء را كماهى ارائه دهند. امام نفرمود كه روح در بدن است آن چنان كه گوهر در صندوق است ، بلكه فرمود مثل آن چنين است . و در آخرت روايت به تجرد ارواح استدلال فرموده است كه (( ارواح با بدن آميخته نيستند و بدن را به خود وا نمى گذارند. )) زيرا كه بدن قائم به روح نيست . و از اين فرمود: (( بدن را بر خودش وا نمى گذارند )) ، صريح است كه بدن استقلال به خود ندارد، و تا دست تصرف روح بالا سرش نباشد بدن نيست ، و آنگاه بدن است كه در تحت سيطره و سلطه روح و شانى از شئون و مظهر و مجلايى از ظهور و بروز آثار روح باشد.

منبع:پندهای حکیمانه.جلد سوم