هميشه حضرت استاد علامه حسن زاده آملى (دام عزه العالى ) چند دقيقه قبل از شروع درس در محل تشكيل كلاس (مسجد حضرت معصومه (عليها السلام ) حاضر مى شدند - كه اين خود درس نظم و احترام به درس و بحث بود - ما عده اى بوديم كه از اين فرصت طلايى حداكثر استفاده را مى كرديم ، گرد شمس وجود معظم له حلقه مى زديم و از انفاس ‍ قدسيه و حركات و حتى سكنات حضرت استاد (دام عزه ) درس ‍ مى گرفتيم .
روزى يكى از ياران درس ، مصرانه و عاجزانه از حضرت استاد تقاضا كردند كه :
(( حضرت آقا عنايتى بفرماييد، ذكرى - دعایى ، چيزى بفرماييد، بلكه از اين گرفتارى روحى نجات پيدا كنم ، خيلى گرفته و در قبض ‍ هستم ))
حضرت استاد (دام عزه ) كه تا آن لحظه سر به زير انداخته بودند و در سكوتى پر معنى و مراقبه اى ملكوتى به سر مى بردند، سر را بلند كرده و فرمود: آقا جان ! من هم گرفتارم ، من هم از شما بدترم !
چند لحظه اى درنگ فرمودند و ادامه دادند: دو مطلب به شما عرض ‍ مى كنم ، يقينا اثر دارد به شرط اين كه ، اقلا يك اربعين بر آن مداومت داشته باشيد.
1- ذكر شريف (( يا حى يا قيوم يا من لا اله الا انت )) كه گفته اند، اكثار در آن سبب حيات و زيادت عقل مى شود و مجرب هم است ! 
2- سوره غنى (واقعه ) را بخوانيد، تا غنى در علم و بعدا هم چيزهاى ديگرى شويد؛ چون روايت شده است