بخش هایی از دیوان اشعار حضرت علامه حسن زاده آملی رحمه الله علیه
اين كمترين به سه زبان تازى و پارسى و تبرى، اشعار بسيار سروده است.
ديوان اشعارم به تازى و پارسى، مقدارى مكرر به طبع رسيده است. اين كلمه اشعارى به زبان تبرى است كه به خواهش دوست فاضل گرانقدرى برايش ارسال داشتهايم:
بسم اللّه الرّحمن الرّحيم
الحمد لله رب العالمين
اين صحيفه را- كه حاوى ابياتى به زبان تبرى از طبع خامل اين باقل:
حسن حسنزاده آملى است- به پيشگاه والاى مولايش دانشمند گرانقدر جناب «خواجه ابو سعيد آملى» حاج آقا رضا ولائى (زاده الله المتعالى القرب إليه) تقديم مىدارد. إن الهدايا على مقدار مهديها.
22 ذي القعده 1415 ه ق- 2/ 2/ 1374 ه ش
29/ 12/ 1354
بسم الله كه مبدء كائناته
بسم الله كه سرچشمه حياته
بسم الله كه كليد مشكلاته
بسم الله كه شافع عرصاته
يك و چار و هفت و يكهزار و يك نوم
ته نوم هسّ و ته نوم هرگز نبونه گوم
هفت دريو مركّب بووه صد هزار بار
توم بون و ته نوم هسّه كه نبونه توم
ذكر يونسى باب مرا ده يارون
حاجت بخواهين خدا جواده يارون
شكار غافل صيد صيّاده يارون
دنيا صيّاد و شيطون شيّاده يارون