تاریخ انتشار: 1400/08/03     
اشعار

ديوان اشعار

اين كمترين به سه زبان تازى و پارسى و تبرى، اشعار بسيار سروده است.

ديوان اشعارم به تازى و پارسى، مقدارى مكرر به طبع رسيده است. اين كلمه اشعارى به زبان تبرى است كه به خواهش دوست فاضل گرانقدرى برايش ارسال داشته‏ايم:

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‏

الحمد لله رب العالمين‏

اين صحيفه را- كه حاوى ابياتى به زبان تبرى از طبع خامل اين باقل:

حسن حسن‏زاده آملى است- به پيشگاه والاى مولايش دانشمند گرانقدر جناب «خواجه ابو سعيد آملى» حاج آقا رضا ولائى (زاده الله المتعالى القرب إليه) تقديم مى‏دارد. إن الهدايا على مقدار مهديها.

22 ذي القعده 1415 ه ق- 2/ 2/ 1374 ه ش‏

29/ 12/ 1354

بسم الله كه مبدء كائناته‏

 

بسم الله كه سرچشمه حياته‏

بسم الله كه كليد مشكلاته‏

 

بسم الله كه شافع عرصاته‏

يك و چار و هفت و يكهزار و يك نوم‏

 

ته نوم هسّ و ته نوم هرگز نبونه گوم‏

     

هفت دريو مركّب بووه صد هزار بار

 

توم بون و ته نوم هسّه كه نبونه توم‏

ذكر يونسى باب مرا ده يارون‏

 

حاجت بخواهين خدا جواده يارون‏

شكار غافل صيد صيّاده يارون‏

 

دنيا صيّاد و شيطون شيّاده يارون‏

     

25 ع 1، 1369 ه ق‏

هر سو رو كمّه نور خدائه يارون‏

 

اين نور خدا بى‏انتهائه يارون‏

هر ذرّه كه در ارض و سمائه يارون‏

 

سر تا قدمش صدق و صفائه يارون‏

نما شونه سر چمشك بزو ستاره‏

 

مره به چشمك‏ها كرده اين اشاره‏

عاشق كه به شو برسيه بى‏قراره‏

 

بى‏قراره كه گاه ديدار ياره‏

ماه رمضون ماه خداءه يارون‏

 

ماه روزه و ذكر و دعائه يارون‏

قرآن بخونين شمه شفاءه يارون‏

 

حاجت بخواهين حاجت رواءه يارون‏

شاه لافتى و هل أتى على‏ئه‏

 

بعد از مصطفى أمه آقا على‏ئه‏

خزونه علّم الأسماء على‏ئه‏

 

أى آيينه خدانما علي‏ئه‏

     

6/ 22/ 1374

شكار تا غافل نبوءه تير نخورنه‏

 

و چه تا برمه نكنه شير نخورنه‏

مرد روزگار نامرد دسّه نشنه‏

 

شاله‏ها كرده شكار ره شير نخورنه‏

     

5/ 7/ 1347

توره كه دارمه مال و مناله كورمه‏

 

زرره كه دارمه سنگ و سفالّه كورمه‏

اونى كه وسّه ياد بايرم باينّه‏

 

حرف زيادى و قيل و قالّه كورمه‏

اتّا چكّه اوبوين چى‏ها بايّه‏

 

ريكاء و كيجاء خوش‏نما بايّه‏

     

صاحب هزارون ادّعا بايّه‏

 

از قدرت اون جانه خدا بايّه‏

     

7/ 7/ 1347

من كي هسّمه كه بووم توره خوامه‏

 

من چى هسّمه كه بووم ته فدامه‏

شه خودّه كه أشمه اتّا گدامه‏

 

ته سايه كه مه سر دره پادشامه‏

     

17/ 6/ 1347

اوندل كه به ته عشق گرفتار نيه‏

 

اوندل كه و ته بارره خريدار نيه‏

و شنا سگ پيش دم بدئن خورمه قسم‏

 

سگ هم وره خوارنى و گنه‏خوار نيه‏

     

11/ 7/ 1347

اي ونگ شام اذان بمؤئه مه گوش‏

 

مه تن بلرزسّ و مه دل بموئه جوش‏

هي روزّه شوكمّي و شوره كمّى روز

 

ناگهون گننه برو چاركس دوش‏

وضو بيتمه بخونّم شه نمازّه‏

 

خداءه پيش بورم راز و نيازّه‏

امشو جمعه شو هسّ و اميدوارمه‏

 

احياها كنم همين شوء درازّه‏

امشوئه تاريكى چنّه مزه داينه‏

 

مزه شوهاى ماه روزه داينه‏

مه دلّه نمّه امشو چى كارد بوشه‏

 

انّه آه و ناله داينه و سوزه داينه‏

     

12/ 8/ 1347

امشو من چنّه راز و نيازها كنّه‏

 

چنّه ذكرها كردم و نمازها كنّه‏

تا دل سحر بر سيمه شه دل وا

 

ديماشه جانه آمى پروازها كنّه‏

     

28/ 7/ 1347

بشنو سّمه جام‏جم جهون نمائه‏

 

جام طلسمى هسّ و گرون بهائه‏

نو نسّمه كه و رمزى از امائه‏

 

همين هسّه كه خدا مره هدائه‏

جانى كه ته سر نيه صفا نداينه‏

 

كارى كه ته سر نيه سزا نداينه‏

شاهى كه ته در خنه گدا نبوئه‏

 

بيچاره بهاى يك گدا نداينه‏

     

6/ 8/ 1347

مه دسّه هماس كه زمى گير بايمه‏

 

مه چك تله دكت و ناگزير بايمه‏

گته مه كه پير بيمه شه كار ره رسمه‏

 

كاره رس نيمه اسا كه پير بايمه‏

     

ع 1، 1389 ه ق‏

ته تير كه بدل هنيشه چنّه خواره‏

 

زخمى كه تو بزوئى چى مزه داره‏

دشمن گرمى نرمى چى ناگواره‏

 

آمى كه تنّي كنّه و نه بلاره‏

كنه پيش بورم حرفى پيداها كنم‏

 

تا بتونم ته وصف و ثناها كنم‏

اى توشه دونّى چى نازنين وجودى‏

 

مره لفظ هاده كه من أداها كنم‏

     

28/ 5/ 1348

اگر ته مجنون نبوام پس چى بوأم‏

 

اگر ته قربون نبوام پس چى بوأم‏

اگر ته وسرّ مه جانه خاره همدم‏

 

در كوه و هامون نبوام پس چى بوأم‏

     

2 ج 1، 1391 ه ق‏

برزيگر و نّه بديمه بينجه جار

 

بينجه جارّه و جين كردنه خوار خوار

مره بأوتنه اى جانه برار

 

شه دكاشته و جين‏ها كن و خوار دار

     

اواخر ماه مبارك رمضان 1388 ه ق‏

من نه مرد اين ورو نه مرد اونور هسّمه‏

 

من گرفتار دل و شه جانه دلبر هسّمه‏

من بيمه اتّا كلو او دكته پيته زغال‏

 

شكر كمّه كه اسا خورشيد خاور هسّمه‏

تا شه خودّه بر كنارها كردمه از گيرودار

 

پادشاه اقتدار هفت كشور هسّمه‏

تو شه خودّه اشنى نونى كى هسّى اى برار

 

من شه خودّه اشمه و يمّه كه محشر هسّمه‏

     

لطف اون جانه خدا هسّه كه در درياى علم‏

 

هم كه كشتى هم كه لنگر هم كه بندر هسّمه‏

دين پاك مصطفى ره به علىّ مرتضى‏

 

هم سپاه و هم سلاح و هم كه سنگر هسّمه‏

نصف شو كه پرسمه گيرمه وضو خومّه نماز

 

كمّه چى پروازها با اين كه بى‏پر هسّمه‏

شو كه بيّه شوپر هرور خوانه شونه پرزنون‏

 

جانه آمي من مگر كمتر ز شوپر هسّمه‏

خوانى از سرّ حسن سر در بيارى دون كه من‏

 

بنده فرمونبر آل پيمبر هسّمه‏

     

19/ 4/ 1350

متاع عشق چى بازار داينه‏

 

خريدارون بى‏آزار داينه‏

خريدارى چو بابا طاهر لر

 

خريدارى چون من در لار دينه‏

     

آخر صفر 1389 ه ق‏

«بوين چه‏ها، بوين چه‏ها»

به روز و شو حضور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

 

شه دلّه سوى نور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

اتي مه حرفه گوش دار اتي شه جا سروش دار

 

هراس مرگ و گور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

هميشه ذكر يار دار زبون و گوشّه خوار دار

 

دو چشّه مثل كور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

پرت و پلا نأونأو چون و چرا نأونأو

 

نه زرّه دار نه زور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

بأؤ خدا خدا خدا تو پادشاه و من گدا

 

مره به عشق و شور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

     

دل هسّ و جاى دلبره نه جاى شخص ديگره‏

 

شطونّه از خود دور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

اتي شه سركتى بزن توره نمّه چتى بزن‏

 

توشه عقل و شعور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

حسن تو در بروز خود نوين شه خودّه يك نخود

 

شِ كارّه جمع و جور دار بوين چه‏ها بوين چه‏ها

     

19/ 4/ 1350

مه ره در كوه و وشه چنّه خوشه‏

 

بخورم واش و ولك كوه و وشه‏

نه نومى بورم از اين و از اون‏

 

نه از خوش و نخوش و ته شه و مه شه‏

     

 

اشتراک گذاری:
نظرات

اطــلاعــات تــمــــاس:

دفـتـر و ساختـمان آموزشـی: قم، خیابان معلم ، بلوار جعفر طیار ، نبش کوچه چهارم 

کدپستی: 3715696797

 

آموزش حضوری و مجازی (ساعت13 تا 18):
09906265794

ارتباطات و روابــط عمــومــی: 09906265794