كشف محمدى (ص)
كشف محمدى گرت بارقه اى عطا كند
ناطقه ادعاى از لو كشف الغطا كند
نفس نفيس احمدى جامع لوح سرمدى
نفث صد و چهارده سورت دلگشا كند
نور ولايت ولى وصى مصطفى على
فسحت عرصه دلت نزهت ماسوا كند
سورت هل اتى بسر غايت صورتش دهد
طلعت طينت تو را فضه هل اتى كند
درد مجازى آن بود چاره او دوا كند
درد حقيقى آن بود چاره او دعا كند
اين همه لطف خواجه بابندگى مجاز است
ار به حقيقت آن بود خواجه به ما چه ها كند
هر كه لسان قال او وفق زبان حال او
حاجت خود ادا كند حاجت او روا كند
مظهر اسم هادى است آن كه تو را صفا دهد
كيست مضلت آنكه دور از صفت صفا كند
چشمه خورنه در خور شب پرده چشم آمده است
سر قدركه ياردش عرضه بر ملاكند
غافر و تائب آمدند طالب مذنب از ازل
بى شمر اسم حق همى اين سمت اقتضا كند
تشنه بسوى آب و خود تشنه است آب
خدا گدا گدا كند گدا خدا خدا كند
مايه عزت حسن آمده لطف ذوالمنن
هر چه بدو قدر دهد هر چه بر او قضا كند
منبع:دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی
