باز از ياد تو در سوز و گداز آمده ام‏

به گدايى به سر كوى تو باز آمده ام‏

چه مرادى كه مريدى چو تو ناديده كسى‏

چه مريدى كه زنازت به نياز آمده ام‏

تو كه نزديكتر از من به منى مى دانى‏

كه من خسته دل از راه دراز آمده ام‏

همه جا كعبه عشق است و من از دعوت دوست‏

تا بدين كعبه در خاك حجاز آمده ام‏

سمت رندى خود را به دو عالم ندهد

كه نه چون شيخ ريا شعبده باز آمده ام‏

برگ ياسان من اميد عطا پاشى تو است‏

از خطا پوشيت اى بنده نواز آمده ام‏

در سيه چال فنا شش جهتم جال بلا

زان نشيب از كرم تو به فراز آمده ام‏

سفره رحمت گسترده تو خواند مرا

بر سر سفره بازت به جواز آمده ام‏

طاق ابروى توام حاجب ذاتست و صفات‏

كه به محراب عبادت به نماز آمده ام‏

پرده افكنده هزاران و چه بنمود و نمود

كه درين پردگى خلوت راز آمده ام‏

طاير قدسى ملك و ملكوتست حسن‏

حيف چون صعوه كه در چنگل باز آمده ام

منبع:دیوان اشعار علامه حسن زاده آملی