ديدى اى دل شرف سوز سحرگاهى را

زخداوند دل آيات دل آگاهى را

بنموده است و ربوده است چنانى كه مپرس‏

تا كه ديده است بر آورده دلى آهى را

هر دم از عشوه نو نور جمالش دارد

زهره سان رقص كنان از مه و تا ماهى را

بوالعجب صورت حق را به تباهى زده ايم‏

رو نگر نقش دل بنده اواهى را

منبع خير يكى و صور اسمائى‏

آن يكى راه و دگر فتنه گمراهى را

خير محض است و محال است كه شر بعرض‏

نبود در اثر صنع يداللهى را

حمد الله دل غمديده ما در ره دوست‏

نشناسد سمت آمرى و ناهى را

آنكه را كام بيك كومه نى بست خوشست‏

چه كند وسوسه خيمه و خرگاهى را

جان كه با منطق و حيست و سرو شست بهوش‏

ندهد گوش دگر ياوه افواهى را

بگدايى سر كوى تو دارم جاهى‏

كه بيك جو نخرم تاج شهنشاهى را

دى مرا پير جوانبخت بفرمود حسن‏

حذر از همدمى مرده دل ساهى را