آن كه در ارتباط بى تكليف  و بى قياس خود با پروردگارش درست  بينديشد , دريابد كه صلوة سبب  مشاهده است  و مشاهده محبوب  قرة عين محب  است  , لذا رسول الله صلى الله عليه و آله فرمود:( جعلت  قرة عينى فى الصلوة ) .زيرا كه صلوة مناجات  بين حق تعالى و عبد اوست  , و چون صلوة مناجات است  ذكر حق است  , و ذاكر حق همنشين حق است  و حق جليس اوست  , و كسى كه جليس ذاكر خود است  او را مى بيند والا جليس او نيست  , لذا وصى عليه السلام فرمود :(  لم اعبد ربالم اره )

پس صلوة مشاهده و رؤيت  است  , يعنى مشاهده عيانى روحانى و شهود روحى در مقام جمعى است  , و رؤيت  عينى در مظاهر فرقى است  .

به عبارت  اخصر : مشاهدة در مقام جمعى است  , و رؤيت  در مظاهر فرقى . پس اگر مصلى صاحب  بصر و عرفان نباشد كه نداند حق تعالى براى هر چيز و از هر چيز متجلى است  , حق را نمى بيند .