خدای تعالی  فرمود:(( و کل انسان الزمناه طائره فی عنقه و نخرج له یوم القیام] کتابا یلقاه منشورا اقرا کتابک کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا )) اسراء 13 و 14
و فرمود :(( و لا تکونوا کالذین نسوا الله فانسهم انفسهم اولئک هم الفاسقون))
و در امالی علم الهدی شریف مرتضی آمده است :(( برخی از زنان پیامبر از آن حضرت پرسیدند چه هنگام انسان پروردگار خویش را می شناسد ؟ فرمود به هنگامی که خویش را بشناسد. )) و نیز در همان کتاب روایت شده که فرمود (( اعلمکم بنفسه اعلمکم بربه ))
و در غرر الحکم و درر الکلم از عالم اوحدی عبد الواحد آمدی از حضرت وصی امیرالمومنین علی علیه السلام روایت شده که فرمود:(( العارف من عرف نفسه فاعتقها و نزها علی کل مایبعدها )) یعنی :(( عارف کسی است که خویش را شناخت و آن را آزاد ساخت و از هرچه او را دور می سازد پاکیزه ساخت )) و در آن آمده :(( عجبت لمن ینشدضالته و قد اضل نفسه فلا یطلبها )) یعنی :(( در شگفتم از آن کسی که گمشده ی خود را می جوید درحالی که خود را گم کرده و در جستجوی آننیست .))
و نیز در آن آمده : (( لاتجهل نفسک فان الجاهل معرفت نفسه جاهل بکل شیء )) یعنی :(( جاهل به معرفت نفس خویش مباش. چه اینکه جاهل به معرفت نفس خویش به همه چیز جاهل است.))
ازامام ملک و ملکوت جعفر ابن محمد صادق علیه السلام در تفسیر این آیه از سوره انسان (( و سقهم ربهم شرابا طهورا )) روایت کرده اند که آن حضرت آن را تفسیر فرموده به اینکه :(( یطهرکم عن کل شیء سوی الله اذ لا طاهر من تدنس بشیء من الاکوان الا الله )) یعنی :(( خداوند ایشان را از همه ی اشیاء جزخدا پاک می گرداند . زیرا هرکس به چیزی از عالم جز خدا آلوده باشد پاکیزه نیست . ))
منبع : عیون مسائل نفس