هر كس هرچه هست و بايد بشود از آغاز كار معلوم است. دفتر دل هم گويد:
كند احوال هر پيري حكايت ز اوصاف جوانيش برايت
چو هر طفلي بود آغاز كارش كتاب شرح حال روزگارش
هرآنخويي پدر يا مادرش راست همان خو نطفه او را بياراست
غذاي كسب باب و شير مامش بريزد زهر يا شكر بكامش
چو از پستان پاكت بود شيرت تويي فرخنده كيش پاك سيرت
مني بذر و نسا حرث و تو حارث بجز تو حاصلت را كيست وارث؟
اگر پاكست تخم و كشت زارت هر آنچه كشته اي آيد بكارت
وگرنه حاصلت بر باد باشد تو را از دست تو فرياد باشد
نفخت فيه من روحي شنيدي ولي اطوار نفخش را نديدي
كه اندر نطفه هم بابا ومادر نمايد نفخ هر يك اي برادر
تو سبحان الذي خلق الازواج بخوان در خلقت نطفه امشاج
دمد هريك ز روح خويش در وي از اين ارواح اطوارش شود طي
(هزار و يك نكته . نكته 358)
