هر کسى سفره‏ خود و مهمان سفره‏ خود است. و بعبارة أخرى: هر کس زارع و مزرعه خودش است 

محصّل را ممکن است در طیّ روز بواسطه ی انغمار (1) در مباحث علمی و فکری، خستگی و کسلی روی آورد ، در این وقت شایسته است جان خود را به لطایف حکمی که در کتابهایی چون کشکول شیخ بهائی و مستطرف و عقد الفرید و محاظرات راغب و دواوینی چون حافظ و دیوان شمس و مثنوی معنوی و شاهنامه ی فردوسی و ... ترویح نماید .

ای به غفلت سر آمده عمرت

نیستی شرمسار یعنی چه؟

خوش آمد همدم شب زنده داران
چو یار مهربان از ره خوش آمد

تا خود می دید از این وادى عبور نمى‏ توانست کرد