بسم اللّه الرّحمن الرّحيم

سپاس و ستايش ذو الجلال و الإكرام را كه آدم را يگانه نگارخانه حسن صورت خود آفريده است، و قرآن دل‏آرا را جلاى جان و روان وى نهاده است.

درود و نيايش بر فرستادگانش بويژه بر ختم آنان محمّد مصطفى و دودمانش كه از جمال نفس مكتفى خود، سرخيل خوبانند؛ و از كمال عقل مستفاد خود، قافله سالار آدميان و انسان العين عين انسانند؛ و هم بر همه كسانى كه همراه و پيرو آنند.

و بعد همى گويد بنده اميدوار به خداى متعالى حسن حسن‏زاده آملى كه اين دفتر معانى به نام‏ «گنجينه گوهر روان» آكنده از برهان تجرّد گوهر روان است كه به ساليانى دراز در اثناى تدريس معارف از نوشته‏هاى پيشينيان يافته‏ايم، و در آن به رشته نظم و نضد خاص گرد آورده ‏ايم، و بسى غرر و درر و غوالى لآلى بر آن افزوده‏ايم، و بر يك مقدمه و چهار فصل و يك خاتمه، خاتمه داده ‏ايم، و بر جمعى از نفوس شيّقه و شيفته به كمال در آمل مازندران كه از دوستان صاحبدل و فاضل اين راجى به رحمت بارى تعالى‏ اند تدريس و القاء و املاء كرده ‏ايم.

ستايش خداى يكتا را كه بهترين و نيكوترين اسماء از آن اوست  , و متكلم به كلمات  غير متناهى بودن در شان اوست  . درود فراوان بيكران بر برگزيدگانش كه نامهاى بزرگ  اويند , بويژه بر بزرگترين ايشان كه احمد و محمد و محمود است  , و بر آل او كه خزائن حكم اسماء و صفات  ربوبى اند , و بر همه پيروان رستگار و بزرگوار آنان كه از حروف  عاليات  الهى اند . و بعد نقطه اى از كتاب  تكوين , و نكته اى از دفتر تدوين : حسن حسن زاده آملى , همى گويد كه اين رساله به عدد درهاى بهشت  در هشت  باب  از توقيفيت  اسماى آلهى سخن مى گويد . آن را در تابستان هزار و سيصد و پنجاه و سه هجرى شمسى در آمل كه با جمعى پريشان حلقه ذكر و جلسه انس و محفل درس و معقل قدس داشته بود , روزانه تصنيف  و شبانه تدريس مى كرد . و اينك  كه زمستان هزار و سيصد و شصت  و نه هجرى شمسى است  به شيوه اى كه در پيش روى خواننده گرامى است  تنظيم و كراسه اى به عنوان يادنامه جاويد به حضور والاى شهيد سعيد فاضل بسيار گرانقدر رشيد سيد حسن شاهچراغى دامغانى رحمة الله عليه تقديم مى دارد .

اميد است  كه مورد پسند ارباب  بينش و اصحاب  دانش واقع افتد , و نگارنده را اثرى پايدار به يادگار بماند .