عالم شكارگاه آفريده شده

خوشا آن جذبه هاى آتشينى كه رهرو يابد اندر اربعينى 

واقعه ای بسیار زیبا از ملاقات علامه حسن زاده با امام رضا علیه السلام و القاء حقیقت علم

(به نقل از خود حضرت علامه):

دوش  وقـت  سحـــر  از  غصه  نجــــاتم  دادند                          وندر  آن  ظلمـــت  شـــب  آب  حیــــاتم  دادند

الهی گرچه درویشم ولی داراتر از من کیست، که تو دارایی منی؟ 

دریایی که شما آن را می طلبید و توجه به آن را اراده کردید، او با شماست و شما با اویید و او بر شما احاطه دارد

اى که قندیلهاى ستارگان را در سقف این گنبد مینا چنین آراستى، قندیل قلبم را آویخته به محبت ذات پاکت بدار

 من که از شش سالگى به مکتب رفته ‏ام، تاکنون ندیم من، کتاب و معشوق من استاد و درس و کار من، بحث و تدریس و تصنیف است، ذلک فضل الله یؤتیه من یشاء.

گفتم اى پیر جوان بخت جهان دیده و سخن شنیده تو که از درستش آگاهى و بدان دانایى چه خوش است که آنرا در این دل شب از تو بیاموزم و بر دل نشانم و در روزگارم بیادگار داشته باشم و سپاسگزار شما باشم، امیدوارم که از خداى یکتاى بى همتا پاداش بسزا بستانى

حضرت علامه حسن زاده خطاب به آزادگانی که از اسارت برگشتند: