الهى نامه

النفس من كتاب الشفاء

الحجج البالغة على تجرد النفس الناطقة

الجعل والعمل الضابطفى الرابطى والرابطوقصيدة ينبوع

آغاز و انجام (به ضميمه تعليقات)  

ديوان اشعار

پذیرش ترم جدید دوره حضوری موسسه علمی تربیتی آوای توحید شروع شد.

بخش هایی از دیوان اشعار حضرت علامه حسن زاده آملی رحمه الله علیه 

هرکسی سفره خود و مهمان سفره خود است.

حضرت علامه حسن زاده آملی رحمه الله علیه 

اگر در شب  نگرفتى در روز بگير , و اگر روز را به رايگان از دست  دادى شب  را در ياب  . 
اين راه و رسم گدايى را خود جناب  دوست  به ما ياد داد كه فرمود :  
و هو الذى جعل الليل و النهار خلفة لمن أراد أن يذكر أو أراد شكورا 
سرش اين است  كه جواد است  و  جود  گدا مى خواهد

آغاز انتخاب واحد دوره میان مدت موسسه

 آیت الله علّامه حسن زاده آملی :
۱، به فکر خود باش و از خویشتن غافل مباش.
۲، همواره کشیک نفس بکش که کشیک نفس کشیدن کشکی نیست ، از خداوند توفیق بخواه.
۳، با ابنای روزگار بساز و مرد تحمّل باش
 « آسیا باش ، درشت بستان و نرم باز ده».
۴، مرد فکر باش که فکر لُبّ عبادت است.
۵، مناجات و راز و نیاز با خداوند را قطع مکن.
۶، خلوت شب را از دست مده.
۷، به حقیقت بگو «الهی! آمدم» تا کامروا گردی.
۸، سخن و خواب و خوراک باید به قدر ضرورت باشد.
۹، با عهد الله که قرآن مجید است هر روز تجدید عهد کن.

علامه حسن زاده آملی

وضو در هنگام کار به مثابه ی تطهیر در حین عبادت است هر صبح که برای کار بر می خیزید، وضویی بگیرید و بعد از آن نوزده بار «بسم الله الرّحمن الرّحیم» به عدد حروف این آیه ی مبارکه تلاوت کنید تا آن «وضو» تطهیرتان کند و آن «بسم الله» آفات و بلیّات و شعله های اشتغالات جهنّمی دنیا را از شما دور نماید. این قدر به زور و بازوی تان متّکی نباشید، رزق را باید از جای دیگر بدهند شما دائماً اهل طهارت و پاکی باشید، رزق تان وسیع خواهد شد.

 شرح مراتب طهارت

علامه_حسن_زاده_آملی

جهت اطلاعات بیشتر  از دوره روی ادامه مطلب کلیک کنید.

«روز سه شنبه 7 ع 1 سنه 1412 ه ق= 26 شهریور در 1370 ه ش در قم بعد از درس صبح، حالم سخت دگرگون شد، به نحویکه مقدّمات کفن و دفنم را فراهم کرده بودم و این غزل را از رویدا آن حال گفته ام :  

مژده ای دل که شب هجر به پایان آمد
 پیک روح القدس از جانب جانان آمد

زان دلارا که در این باغ وجودت آراست
جنّت ذات طلب کردی و خواهان آمد

جز خداوند نبوده است در اندیشۀ تو
که جزای تو خداوند به احسان آمد

سنگ زیرن رحی بوده ای از گردش چرخ
عرصۀ گردش تو روضۀ رضوان آمد

هر چه بُد محنت ایّام زَبَد بود و برفت
هر چه باقی است همه منحت یزدان آمد

آنچه در مزرع دل تخم وفا کاشته ای
همه نور و همه حور و همه غلمان آمد

آفرین بر قلم صنع که لوح و قلمی 
 همه برهان همه عرفان همه قرآن آمد

 چشمۀ آب حیاتس دهانی که از او 
 همه درس و همه بحث و همه تبیان آمد 

تن خاکی بسوی خاک روانست ولی 
دل عرشی بسوی عرش خرامان آمد

ای عزیزان من این نشأۀ دنیاوی ما 
 به مثل این که چو زندان و چو زهدان آمد

چو بگورم بسپردید نشینید به سور
 نه که در سوگ کسی باشد و نالان آمد

خویش را بهر ابد نیک بسازید به علم
عمل و علم دو سازندۀ انسان آمد

حمدلله که حسن تا زِ ندای خوش دوست
 اِرجعی را بشنیده است غزلخوان آمد

????دیوان اشعار /ص۴۷۴
استاد علامه حسن زاده ی آملی روحی فداه

آقایان داریم خداحافظی می‌کنیم!

ای بسا که خبر به شما رسیده: «حسن‌زاده مسافرت کرد»

آه و ناله‌ای ندارد که... نظام عالم است و ما هم از پس پرده خبر نداریم.

خدا نکند ندارد که... چرا نکند؟ اینجا باشیم برای چه؟
علامه حسن زاده آملی‌(ره) 

امام على (عليه السلام) به يكى از دانشمندان يهود گفت: هر كس طباع او معتدل باشد مزاج او صافى گردد، و هر كس مزاجش صافى باشد اثر نفس در وى قوى گردد، و هر كس اثر نفس در او قوى گردد به سوى آن چه كه ارتقايش دهد بالا رود، و هر كه به سوى آن چه ارتقايش دهد بالا رود به اخلاق نفسانى متخلق گردد و هر كس به اخلاق نفسانى متخلق گردد موجودى انسانى شود نه حيوانى ، و به باب ملكى درآيد و چيزى او را از اين حالت برنگرداند.

پس يهودى گفت: الله اکبر! اى پسر ابوطالب! همۀ فلسفه را  اى - چيزى از فلسفه را فروگذار نكرده اى.

هزار و يك كلمه (علامه حسن زاده آملی)، ج ۱، ص ۱۸۲

علّامه حسن زاده آملی مدّظلّه:

نمازگزار با آفريدگارش گفتگو مى كند، و جسته جسته بدانجا مى رسد كه هميشه و همواره خودش را در پيشگاه او مى بيند، و هيچگاه خودش را فراموش نمى كند، و پيوسته كشيک خويش مى كشد تا درست گفتار و نيكو كردار و پاكيزه رفتار باشد

«هزار و یک کلمه» ج 2 ص 378

علامه ذوفنون حسن زاده آملی قدس سره

آن كه خود را جدولى از درياى بيكران هستى‏ شناخت، دريابد كه با همه موجودات مرتبط است، و از اين جدول بايد بدانها برسد

ما جدولى از بحر وجوديم، همه‏
 ما دفترى از غيب و شهوديم، همه‏
ما مظهر واجب الوجوديم، همه‏
افسوس كه در جهل غنوديم همه